SCENARIUSZ GODZINY WYCHOWAWCZEJ KLASY VI „ KAŻDY MA PRAWO DO RÓWNYCH SZANS”
Opracowała Anna Lasko SP Werbkowice
PROGRAM ARTYSTYCZNY
„ MOST WARTOŚCI”
Proponowany przeze mnie scenariusz godziny wychowawczej jest wynikiem kilkugodzinnych rozmów z młodzieżą na temat osób niepełnosprawnych i ich praw. Zadawaliśmy pytania: Kto jest osobą niepełnosprawną? Jakie ma prawa? Czy osoba niepełnosprawna może być aktywna? Czy otoczenie dla takiej osoby jest dostępne i przyjazne? Jak zachowujemy się widząc, przebywając z osobami niepełnosprawnymi?
„ MĄDRZE I PIĘKNIE ŻYĆ - TO DOBRZE WYBIERAĆ I KOCHAĆ DRUGIEGO CZŁOWIEKA”
Uczniowie podzieleni są na trzy zespoły: • SZARY TŁUM • MOST • RZEKA
Występują również: • NARRATORZY • CHŁOPIEC I • CHŁOPIEC II
PRZEBIEG ZAJĘCIA: Uczniowie, którzy tworzą Rzekę, siedzą po przekątnej, jeden za drugim, ubrani w niebieskie podkoszulki. Szary tłum stoi w grupie w jednym końcu sali. Narrator I: „ ... ludzie mają oczy, a nie widzą ...” ( dwie osoby odchodzą od tłumu i zakrywają oczy) „ ... ludzie mają uszy, a nie słyszą ...” ( kolejne dwie osoby odłączają się i zakrywają uszy) „ ... ludzie mają ręce, a nie dotykają ...” ( kolejne dwie osoby odchodzą do nowo powstałej grupy i „ chowają” ręce pod bluzę) „ ... ludzie mają nogi, a nie chodzą ...” ( czynność się powtarza - uczniowie siadają, zasłaniając nogi) „ ... ludzie mają serca, a nie kochają...” ( ostatnia dwójka przyłącza się do pozostałych, symbolicznie zakrywają serca). Na tym świecie nie żyjemy sami. Tworzymy związki, w których jesteśmy podporządkowani innym. Jesteśmy mniej lub bardziej otwarci na innych, siebie. Jeśli się rozejrzymy, spotkamy świat, który jest zamknięty. Tak naprawdę jest naszym światem. Rzeka: ( Uczniowie tworzący Rzekę wypowiadają swoje kwestie po kolei): • „ Kiedy Bóg stworzył niebo z pląsającym obłokiem • i ziemię różową o świcie • i czarnobiałą srokę • i brzozę która tak ślicznie jesienią staje się ruda • to zapragnął w swojej miłości • żeby ktoś z Nim oglądał te cuda. • Wtedy stworzył człowieka • żeby patrzał i radował się do łez • jak On sam • który się ciągle dziwi • że świat jest jaki jest” ( Joanna Kulmowa)
Narrator II: Właśnie, świat jest jaki jest. My tworzymy ten świat. Nie wszyscy jesteśmy tacy sami; obok nas żyją ludzie starsi; niepełnosprawni, mający problemy z podstawowymi czynnościami. Stąd nasze spotkanie. Zbudujemy MOST WARTOŚCI”, który połączy nas wszystkich; stworzy człowieka.
Chłopiec I: Jestem Piotr. Mam 12 lat. Dużo i mało. Mój brat ma 17 lat ... od 3 lat porusza się na wózku. Piotr niefortunnie, bezmyślnie skoczył do wody... Od nowa uczył się żyć, a ja z nim. Wiem, że pomogły nam w tym:
WIARA ( wstaje chłopiec trzymając karton z napisem) ZROZUMIENIE ( j.w.) MIŁOŚĆ ( j.w.)
Chłopiec II: Mam 17 lat. Od 3 jeżdżę na wózku. Skoczyłem do wody... Dzisiaj wiem, że to był błąd. Długo uczyłem się radzenia w nowej sytuacji. Pomogły mi: AKCEPTACJA NAJBLIŻSZYCH ( wstaje dziewczynka trzymając karton z napisem) WYROZUMIAŁOŚĆ ( j.w.) a przede wszystkim MIŁOŚĆ ( j.w.) ( Uczniowie trzymający kartony tworzą przez Rzekę MOST WARTOŚCI ) Narrator: Nasze myśli powinny wybiegać przed siebie. Żyjmy teraźniejszością, myślmy o przyszłości. Wystarczy jeden krok, jeden gest. Jak dęby zapuszczające korzenie w glebę, na której rosną nie po to, aby wrastać tylko w ziemię, tak my uczmy się: - oglądać oczami kogoś innego, - słuchać uszami kogoś innego, - czuć sercem kogoś innego, - rozumieć słowa kogoś innego- - rozumieć bez słów...
|